jueves, 30 de mayo de 2013

ENTRE MAIORES E NEN@S


Desde niño pasé a menudo ante este portalón ,entré subí las escaleras y me dieron mimos comida y mucho más .Uno pagaba por el trabajo y el otro lo realizaba y disfrutaban ,aquí se puede ver a tres hombres de Ribas de Sil compartiendo un trago del verdadero vino
"DA RIBEIRA SACRA" pero made in "na casa .
Manuel Cao Rodriguez Á esquerda, Laureano Canda, canteiro de San Pedro; á dereita o Jesús da Sara e asoma por debaixo o seu fillo Pepe, o Chuchi. Inda que a foto é en branco e negro apreciase a brillantez do viño e o ben que da a cara

SAN CLODIO !!QUE TEMPOS!!



En el actual "Central" vemos a Jose Luis y Paco ,este local era una institución ,varias generaciones charlaron ,jugaron se afeitaron y dejaron los pelos sobre el suelo .Cualquier veterano tiene algún buen recuerdo de este local .!Que tiempos! San  Clodio tenía dos barberias .

Manuel Cao Rodriguez Ademáis dos servizos propios do oficio: corte de pelo, arreglo de cuello, afeitado, corona (ós cregos) que se pagaban puntualmente ou como aboados mensualmente. foi este local foro de debate político nos tempos sen liberdade de expresión, hemeroteca á que se ía a ler e comentar a prensa, lugar de acubillo en tempo de frío, sa de tertulia nos anoiteceres invernais, lugar de xogo, chinchimonis, en ratos de aburrimento, ... ten ben que ver con todos isto calquera casa de cultura de hoxe.  
!!!! GRAZAS PO LOS REMATES !!! AMIGO MANOLO



La fotografía de arriba ya la conocía, y la tengo, es del paso a nivel de mi querido pueblo, la del barbero, me encanta, Paco yo creo que era hermano de mi tïa Milita, la mujer de Clemente Torres 

lunes, 27 de mayo de 2013

OS ANOS VÓLVENSE MAIS CURTOS

Non podemos opinar do que pensan os nen@s de hoxe ,nós ,a maioría dos que fomos fai xa uns anos ,teñamos ,quizais,un xeito distinto de pensar ,tampouco non tiñamos tantos medios ,eran anos de posguerra e a técnica non estaba tan avanzada como hoxe ,quizais os cerebros non lograban desenvolverse tanto como no MMXXIII .Estas fotos serven de testemuña que fai xa uns anos non era o mesmo ter 10 anos que 15 ou 19 .Con todo non houbo tantos abusos ,pola miña banda opino o contrario os mais pequenos admiramos aos que nos levaban algúns anos ,non eran pandillas de odio ou de guerras ,porque eramos moitos máis ,xogabamos un barrio ,ou unha aldea contra a outra e queriamos gañar .Hoxe ,canto mais maior ,admiro máis a estas pandillas porque dez anos ou algúns mais non é nada .
!!POR ISO ADMIRO A PALABRA TI!!






No podemos opinar de lo que piensan los niñ@s de hoy ,nosotros ,la mayoría de los que fuimos hace ya unos años ,tengamos ,quizás,una manera distinta de pensar ,tampoco no teníamos tantos medios ,eran años de posguerra y la técnica no estaba tan avanzada como hoy ,quizás los cerebros no lograban desarrollarse tanto como en el MMXXIII .Estas fotos sirven de testigo que hace ya unos años no era lo mismo tener 10  años que 15 o 19 .Sin embargo no hubo tantos abusos ,por mi parte opino lo contrario los mas pequeños admiramos a los que nos llevaban algunos años ,no eran pandillas de odio o de guerras ,porque éramos muchos más ,jugábamos un barrio ,o una aldea contra la otra y queríamos ganar .Hoy ,cuanto mas mayor ,admiro más a estas pandillas porque diez años o algunos mas no es nada .!!POR ESO ADMIRO LA PALABRA TÚ!!


RESOLVENDO DÚBIDAS (RIBAS DO SIL)


Falando un día destes co meu veciño e amigo Manolo ,dubidamos de quen eran os "Mozos da Mili"que se vían de costas nunha foto tomada por Antonio Vidal .Estas dúas imaxes aclaran todo 
xa que uns instantes antes colocáronse diante da cámara na beirarrúa do antigo bar o Rancho Grande ,só ían catro xa que
 dous camiñaron en dirección a San Román. É seguro que Manolo "A Enciclopedía de San Clodio" poderanos dicir o nome de todos estes mozos daquela época.















De esquerda á dereita: Emilio Fernández, Outeiro; Pepín Corral, San Román; José A., Caldelas; Andrés do Relo, Rairos; Manuel Cao, Outeiro; Pedro Estévez, Vilardomato.
--Comentario de Manuel Cao--

¡Despejada la duda! la foto en la que estamos de frente la recuerdo perfectamente, llegábamos con permiso de fin de semana, nuestras caras denotaban alegría, la vuelta (los domingos por la tarde) era otra historia ¡¡qué mal se pasaba!! por suerte sólo tres meses. Siempre quedará la satisfacción del deber cumplido Jijijijiji.
--Comentario de Emilio Fernández Alvarez--


Hablando un día de estos con mi vecino y amigo Manolo ,dudamos de quién eran los "Mozos de la Mili"que se veían de espaldas en una foto tomada por Antonio Vidal .Estas dos imágenes aclaran todo ya que unos instantes antes se colocaron delante de la cámara en la acera del antiguo bar el Rancho Grande ,sólo iban cuatro ya que dos caminaron en dirección a San Román. Es seguro que Manolo "La Enciclopedía de San Clodio" nos podrá decir el nombre de todos estos mozos de aquella época.